De volgende dag zaten we om 8 uur aan het 'gezellige' ontbijt in ons hotel. Het is duidelijk dat het woord ontbijtbuffet in deze streken nog niet is doorgedrongen. Op een tafel staan 3 bordjes met daarop een paar plakjes worst en/of kaas en wat kuipjes boter, jam en honing. Verder een mandje met wat broodjes en een kan thee met suiker. Geen koffie, maar dat kunnen we op verzoek wel krijgen. De messen zijn in het geheel niet scherp, je kan net goed met de achterkant van je vork proberen om je brood te snijden. Na het ontbijt alles in de auto geladen en vertrokken richting Tsjechië. Als eerste zijn we naar de plaats Holíč gereden, vlak voor de grens. Hilleke had ergens gezien dat daar een oude molen moest staan. Daar aangekomen konden we hem echter niet vinden. Hij stond wel op de stadsplattegrond, maar we konden er met geen mogelijkheid komen. We hebben hem zelfs niet eens van een afstand gezien. Bij de plaatselijke supermarkt inkopen gedaan voor de lunch en een ijsje gegeten op het stadplein en bij een restaurantje wat gedronken. Daarna zijn we naar de grens gereden. Geen wachttijden, de douane keek vluchtig in de paspoorten en binnen een minuut waren we aan de Tsjechische kant van de grens. Onderweg naar Kromĕříž zijn we in een plaatsje gestopt om in het park aldaar op een bankje onze lunch te nuttigen en de meloen die we gisteren op de terugweg uit Komárno bij een stalletje langs de weg hadden gekocht. Na een heerlijke lunch zijn we verder doorgereden naar Kromĕříž. Onderweg zagen we opeens donkere wolken verschijnen en even later begon het te regenen. In korte tijd zakte de temperatuur van 33 naar 26 graden, helaas duurde de bui maar kort, maar de temperatuur bleef ruim onder de 30. In Kromĕříž zijn we eerst naar de Tourist Info aan het centrale plein gegaan om info in te winnen over overnachtigingsmogelijkheden in de buurt. We wilden proberen om vijf nachten in een huisje te verblijven. Uiteindelijk liet de vriendelijke dame ons Tesák zien. Een complex in de bergen met een hotel en huisjes. Ze heeft voor ons gebeld en gereserveerd en op een kaart aangewezen waar het was. Vervolgens hebben we op het plein wat gedronken en daarna de rest van het schitterend gerestaureerde oude centrum van de stad bekeken. Er is in Tsjechië een regeling dat je 70% subsidie krijgt als je je oude pand laat restaureren. Daarom hebben veel steden in Tsjechië een schitterende oude binnenstad met een fantastisch plein met huizen met schitterende gevels met kleuren als een zak met zuurtjes. Bij het internetcafé aan het plein de email gechecked en toen was het tijd geworden om Tesák op te gaan zoeken in de buurt van Rajnochovice. De weg daarheen was niet zo moeilijk, maar om het complex te vinden was lastiger. Volgens de dame van de Tourist Info zouden er bordjes zijn, maar die zagen we nergens. We hebben op een bepaald moment een jonge vrouw op een fiets aangehouden en gevraagd. Ze sprak amper Engels en geen Duits. Eerst zei ze dat we terug moesten, daarna dat we verder door moesten, alles met veel gegiechel in hakkelend Engels met Tsjechisch erdoor. Uiteindelijk sprak ze alleen nog maar Tsjechisch. We zijn maar terug gereden en bij een splitsing een andere kant op gereden. Ook niet gevonden en weer terug gereden. Bij een vakantieranch nagevraagd, die zeiden dat we op de goede weg waren, maar 6 km moesten doorrijden. Dat hebben we gedaan, maar nog niet gevonden. Toch verder doorgereden en later nogmaals gevraagd, die mensen zeiden dat we nog veel verder moesten doorrijden. Uiteindelijk, toen we al bijna de moed hadden opgegeven, zagen we het liggen. Het bleek dat de dame van de Tourist Info het ons helemaal verkeerd op de kaart had aangewezen. Hilleke had van haar een naam gekregen van de eigenaar en die hebben we ook gevonden. Het bleek dat alle huisjes al bezet waren en dat de dame van de Tourist Info ons dat niet had gemeld en op eigen initiatief maar een kamer in het hotel had geregeld. Die hebben we bekeken, maar die zag er verschrikkelijk uit. Dat hebben we dus niet gedaan, maar het was inmiddels al half acht en we hadden nog geen overnachtingsplaats en we hadden ook nog niet gegeten. Uiteindelijk besloten we om terug te gaan naar Kromĕříž en daar een hotel te nemen. In een hotel aan het centrale plein hebben we gegeten en overnacht. Wat dat betreft dus een dramatisch dagje. We blijven ook maar één nacht in dit hotel in plaats van de vijf die we in eerste instantie hadden gepland.

Daar kwamen we na ongeveer een uur rijden aan. Ook hier weer een plein, langgerekt ditmaal, met een standbeeld van van de componist Bedřich Smetana die hier is geboren. Wat jammer is, is dat langs de randen van het plein auto's staan geparkeerd zodat geen onbelemmerd zicht op de mooie gevels mogelijk is. Na wat te hebben gedronken zijn we naar het prachtige renaissance paleis van Litomyšl gelopen. Dit kasteel werd tussen 1568 en 1573 gebouwd. Bijzonder aan het paleis is dat de hele buitenkant is beschilderd met sgraffito. Dit is een renaissance schilderstijl. De bakstenen zijn erop geschilderd en de buitenkant is versierd met fraaie taferelen. Omdat het inmiddels al wat laat was geworden en we nog een eind moesten rijden naar de camping zijn we terug gelopen naar de auto. Via een straatje met taferelen in sgraffito uit het boek de 'Bloody Novel' van de schrijver Vachal kwamen we weer uit op het centrale Smetana plein waar we de auto hadden geparkeerd. Bij een bakker eerst nog wat lekkere broodjes voor onderweg gekocht en vervolgens zijn we vertrokken. We reden door een mooi gebied met wel weer hoofdzakelijk 2-baans wegen waar de vele vrachtwagens voor veel vertraging zorgen. Als er dan weer eens een mogelijk is om in te halen moet dat rap gebeuren, snel terugschakelen en met een vlotte slinger er voorbij. Waarschijnlijk door al dat geslinger en snelle optrekken voelt Ciska zich opeens niet zo lekker. Hilleke pakt snel een braakzakje uit het dashboardkastje en net op tijd weet ze die Ciska voor te houden. Gelukkig deponeert ze alles is het zakje en niets op haar kleren of in de auto. Dat is al de tweede keer deze vakantie dat ze moet overgeven in de auto. Via een grote stad, Hradec Králové, waar we niet zijn gestopt, zijn we richting Trutnov gereden. Niet veel later kwamen we aan bij de camping. We zaten op de boven verdieping van een houten cottage met 4 bedden, een toilet en een douche. Geen keuken of andere kookgelegenheid en helaas ook geen koelkast. Wat opvalt is dat op de camping erg veel Nederlanders staan, waarschijnlijk wel meer dan de helft van het aantal gasten komt uit Nederland. In onze kamer was het erg warm, de hele dag heeft de zon op het schuine dak staan branden. In het restaurant van de camping hebben we gegeten, de bediening was alleen erg traag en er was erg harde muziek, het duurde dan ook erg lang voor we weer terug waren in onze cabin.

De laatste dag op de camping hebben we verder niets gedaan en zijn we de hele dag lui geweest. Ciska wilde wel een hele dag met de 2 meisjes van de overburen doorbrengen en ook wij wilden wel eens een dag niet door een stad slenteren. Ciska heeft dus de hele dag gezwommen in het meertje en in de speeltuin gespeeld. Hilleke heeft zich bemoeid met de was die inmiddels aardig droog begon te worden, het was weer een mooie, warme, zonnige zomerdag. En Arjan heeft zich bezig gehouden met updaten van de online website. Aan het eind van de middag zijn we weer naar Trutnov gereden om daar bij het internetcafé de website te updaten en op zoek te gaan naar ons volgende overnachtingsadres in dit land. Het updaten van de site is helaas niet gelukt omdat de PC's in het internetcafé geen floppydrive hebben. We hebben wel een overnachtingsadres gevonden, helaas maar voor 2 nachten in een pension in Beroun. Op een Tsjechische routeplanner Beroun opgezocht, en blijken er meerdere te zijn. Omdat er maar éé plaats is die Beroun heet en de rest nog een achtervoegsel heeft, nemen we maar aan dat het die is in de buurt van Mariánské Láznĕ. We willen nog naar Praag, Plzeň en Karlovy Vary toe, dus we zullen nog ergens anders 2 nachten moeten verblijven. In Trutnov hebben we ook gegeten. Het loont in deze landen bijna niet om zelf te koken, uit eten gaan is zo goedkoop dat je voor het gemak net zo goed iedere avond naar een restaurant kan gaan. Na het eten zijn we terug gegaan naar de camping waar we nog even bij het kampvuur hebben gezeten.