De volgende dag zijn we na het ontbijt vertrokken richting Kasteel Karlstein, niet ver van Beroun, te bekijken. Via een bochtige weg door de bergen kwamen we op de parkeerplaats bij het kasteel. We mochten niet helemaal tot aan het kasteel rijden en vanaf het parkeerterrein was het volgens een bordje nog een lange en soms steile weg. Je kon echter ook met een taxibusje of een paardenkoets, dat eerste leek Hilleke wel wat, dat tweede was meer iets voor Ciska. Bij navraag bij de parkeerwachter over wanneer de taxi ging bleek dat het kasteel was gesloten. Ja het is tenslotte maandag en dan zijn de meeste musea en dergelijke gesloten. Maar volgens een aantal Belgen die juist terug kwamen was het wel de moeite waarde om het dorp in te lopen en het kasteel vanaf daar te aanschouwen en dat was ook niet zo ver en niet zo steil. Na een stukje lopen zagen we de schitterende burcht al boven het dorp uittorenen. Het ziet er werkelijk uit als een sprookjeskasteel. De meeste souvenierwinkels in het dorpje zijn overigens wel open op maandag. Ook hier weer veel winkels met Boheems kristal en glaswerk. Erg mooi, maar sommige dingen zijn zo groot of fragiel dat we betwijfelen of we ze heel thuis zullen krijgen. We kopen alleen dingen die klein zijn of erg goed verpakt. Na het kasteel van onderen te hebben bekeken hebben we nog wat gedronken. In een winkeltje nog wat glaswerk gekocht en vervolgens zijn we naar Mariánské Láznĕ gereden. Mariánské Láznĕ is bekend om al zijn kuuroorden, er zijn in de stad en omgeving vele minerale bronnen die een heilzame werking zouden hebben. Na de Tourist Info te hebben bezocht en daar ook wat te hebben gegeten zijn we een stuk verder de stad ingereden. Het is overigens een hopeloze stad om te rijden, veel eenrichtingsverkeer of straten waar je alleen met speciale toestemming in mag. Je hebt dus wel een plattegrond nodig om van A naar B te komen. Na de auto te hebben geparkeerd zijn we naar de Maxim Gorki Colonnade gelopen. In de stromende regen, de lucht zag de hele dag al grijs en bewolkt, en tijdens de reis hierheen ook al regen gehad, maar op het moment dat we uitstapten begon het pas echt te gieten. Toch wel raar weer in dit land, de ene dag mooi weer, de volgende regen, dan weer volop zon, weer regen, etc. We zijn even door de Colonnade gelopen en hebben wat water van een aantal bronnen geproefd. Het meeste was overigens niet erg lekker. Wat wel opvalt als je hier loopt is dat wij de gemiddelde leeftijd van de bezoekers aan deze plaats behoorlijk naar beneden halen, het zijn hoofdzakelijk ouderen die deze plaats bezoeken. Zij hebben waarschijnlijk het meeste behoefte aan een kuur met heilzaam water, alhoewel de reclameposters alleen mooie jonge vrouwen in een bad laten zien. Omdat het zo regende hadden we weinig behoefte aan verdere bezichtiging van deze plaats en zijn we op zoek gegaan naar een internet café. Het bleek dat we de auto naast een andere Tourist Info hadden geparkeerd met internet PCs. Terwijl Arjan zich daarmee bezig hield heeft Hilleke onderdak voor de komende twee nachten georganiseerd. We overnachten in een hotel op een heuvel net buiten de stad, hotel Panorama. Nadat Arjan klaar was zijn we op zoek gegaan naar het hotel, via een bochtige weg de heuvel op kwamen we bij het hotel aan. De eerste indruk was er één van: "Bij wat voor vervallen zooitje zijn we nu weer terecht gekomen?". Maar toen we binnenstapten zag de lobby er al een stuk beter uit. Een dame ging ons voor naar onze kamer, toen we de lobby uit waren straalde de triestheid van vervallen grandeur ons alweer tegemoet. Trappen die vertelden van betere tijden en nog mooie glas in lood ramen. We liepen over armoedige vloerbedekking door hoge treurige gangen. De dame vertelde ons dat we de enige gasten waren in het hele hotel. Het hotel wordt trouwens wel gerenoveerd, onze kamer was namelijk wel ok, voorzien van een nieuw toilet en badkamer. Het hotel is één van de oudste hotels van Mariánské Láznĕ, geopend in 1872. In zijn gloriedagen was het ongetwijfeld een voor die tijd zeer luxe hotel geweest, dat kon je aan alles zien. Maar tijdens het communisme was het waarschijnlijk geheel verwaarloosd en nu wordt het weer in oude luister met moderne luxe hersteld. Wellicht behoort dit hotel over een paar jaar tot de beste in deze plaats en moet je voor een kamer veel meer betalen dan wij. Na de bagage naar boven te hebben gesjouwd, er is geen lift, hebben we even op de kamer uitgerust en vervolgens zijn we terug gereden naar de stad om te gaan eten.