De volgende dag zijn we vroeg opgestaan, we moesten namelijk om 10 uur uit onze bungalow zijn. Na het ontbijt, heerlijk op ons terras, hebben we de boel ingepakt. Toen herinnerde Hilleke zich ook opeens waar ze de sleutel had gelaten, in haar vest. Toen we gisteren vertrokken had ze eerst haar vest aangehad. Daar bleek de sleutel gelukkig in te zitten. Dat scheelt ons ieder geval weer de borg van 500 SKK. Na te hebben uitgecheckt zijn we eerst naar Pezinok gereden, een plaatsje ten noorden van Bratislava waar we op zoek zijn gegaan naar de Tourist Info. Dat koste overigens wel wat moeite om die te vinden. De parkeerwacht kon het ons niet vertellen, uiteindelijk bleek dat we er minder dan 100 meter bij vandaan stonden. Daar hadden ze een map met adressen van hotels, pensions, etc. in de omgeving. We hebben het doorgebladerd en zagen een hotel met chaletjes erbij die er wel leuk uitzagen. De dame van de Tourist Info heeft voor ons gebeld en gereserveerd. Ook hebben we nog een kaart van de omgeving meegenomen met een wijnroute. We zitten namelijk midden in een groot wijngebied ten noorden van de hoofdstad en ten oosten van de Kleine Karpaten. Voordat we naar het hotel zijn gegaan hebben we eerst nog wat rondgelopen door Pezinok. Daar ben je in een anderhalf uur ook wel uitgekeken. Het hotel hadden we snel gevonden, het is in het plaatsje Svätý Jur net ten zuiden van Pezinok en het hotel heet Horský-Hotel Eva. De dame in de receptie sprak alleen Slowaaks, geen Engels of Duits, dus de communicatie ging wat stroef. We moesten 2000 SKK voor 2 nachten betalen en vervolgens ging ze ons voor naar een hotelkamer. Dat was niet de bedoeling. Het bleek dat de Tourist Info voor ons een hotelkamer had gereserveerd. Met handen en voeten maakten we haar duidelijk dat we een chaletje wilden. Uiteindelijk begreep ze het en belde ze iemand anders, de receptie van de chaletjes. Die belde even later terug dat er wat vrij was. Wij gingen erheen, ze liggen achter het hotel. De dame daar sprak wederom alleen Slowaaks en met moeite konden we haar duidelijk maken dat we een chaletje wilden. Ze ging ons voor een donkere trap op, onderwijl wees ze ons nog de badkamer en het toilet. Bovenaan de trap kwamen we in een klein donker kamertje met 3 smerige bedden. Dat was niet de bedoeling. Het bleek dat er 2 chaletjes waren met een aantal kleine kamertjes waar je er een van kon huren. We hebben dat maar niet gedaan. We zijn terug gegaan naar het hotel en hebben daar alsnog de kamer genomen. We hadden geen zin om nog naar iets anders te gaan zoeken. Na ons in de kamer te hebben geïnstalleerd, die er overigens keurig netjes uitzag en ook behoorlijk ruim was, zijn we vertrokken om het wijngebied te verkennen. Onderweg op diverse plaatsen gestopt om onze dorst te lessen, het was opnieuw erg warm. Op onze rondrit kwamen we ook langs kasteel Čeverný Kameň waar we zijn gestopt. Daar hebben we eerst wat gegeten en gedronken en daarna heeft Ciska er een stukje op een pony gereden. Vervolgens zijn we richting het kasteel gelopen, onderweg zagen we dat er om 16:15 een roofvogelshow zou worden gegeven. Dat leek ons wel leuk, maar dat duurde nog een half uur en we besloten om eerst het voorplein van het kasteel te bekijken, dat was nog gratis. Daar zagen we ook een kleine vinotheek waar we binnen zijn gelopen. We hebben we wat wijn geproefd en uiteindelijk zijn we met 6 flessen wijn + 1 gratis naar buiten gelopen. Na de flessen in de auto te hebben gezet zijn we naar de roofvogelshow gegaan, het was inmiddels ook al bijna 16:15. Er werden diverse grote roofvogels getoond die soms laag over het publiek vlogen, soms zo laag, dat je ze voelde en moest duiken. Een aantal werden er zelfs vanaf het kasteel losgelaten. De vogels die we hebben gezien waren o.a. een Oehoe, diverse raven en kraaien, een buizerd, een valk, een steppearend en een steenarend. Na afloop zijn we langs nog meer vogels gelopen die daar waren opgesteld. Ciska heeft nog met een zware Oehoe (bijna half zo groot als zij zelf) op haar arm gestaan voor een foto. Ze vond hem wel erg zwaar, de jongen van de show moest haar arm ondersteunen. Dat durfde ze wel, en een kleine Tarantula spin, destijds in Żywiec, vondt ze maar niets. Het kasteel hebben we uiteindelijk maar gelaten en we zijn naar Trnava gereden om wat te gaan eten. We hadden deze wat grotere stad gekozen omdat ze daar waarschijnlijk wel Duits of Engels spreken en niet alleen een menukaart in het Slowaaks hebben. Je hebt dan toch echt niets aan je hoe-en-wat boekje, het meeste staat er toch niet in. Na heerlijk te hebben gegeten zijn we terug gegaan naar ons hotel.