Na een overheerlijk ontbijt en overleg met Harrie zijn we vertrokken naar de stad Košice, niet ver van Medzev. Het was wat lastig om het centrum te vinden, zowel de borden als ons kaartje waren niet echt duidelijk. Toen we echter na een eind rijden op een plaats aankwamen waar we al eerder waren langsgereden besloten we om de auto te parkeren en vandaar verder te lopen. Het bleek dat we inderdaad in het centrum waren aangekomen. De Hlavná is een geheel gerestaureerde straat waar de meeste bezienswaardigheden van de tweede stad van Slowakije te zien zijn. Bij de St. Elizabeth kathedraal zijn we naar binnen gegaan. Een zeer mooie gotische kathedraal die op dit moment nog gerestaureerd wordt. Van binnen is hij erg mooi om te zien. In de kerk was men juist bezig om een kindje te dopen. Ciska verstond het verkeerd en zei: "Dat mag toch niet, een kindje doden?". Na het bezoek aan de kathedraal verder gelopen. Het is vandaag zondag en het is erg rustig in de stad. Weinig mensen op straat, geen winkels open. Zelfs de Tourist Info is gesloten. De gevels van de gebouwen langs deze straat zijn stuk voor stuk prachtig om te zien. Bij een cafeetje hebben we wat gedronken, 2 koffie en voor Ciska limonade en 3 cakejes. Dit kostte 100 SKK, dat is 2,50 euro! Kom daar in Nederland nog maar eens om. Na nog wat te hebben rondgewandeld zijn we nog even gaan zitten bij het waterorgel. Een aantal fonteinen die spuiten op de maat van muziek. Voor de plaatselijke jeugd is het een uitdaging om op het pad tussen de fonteinen te gaan staan en dan proberen droog te blijven. Dat lukt natuurlijk niet en hilariteit alom om de drijfnatte kleren. In een boekje wat we hadden geleend van Harrie stond iets over een Kinder Trein (Čermel Valley Railway). Die hebben we getracht te vinden. Omdat de Tourist Info niet open was, kostte dat wat moeite. Uiteindelijk hebben we het treintje ten noord-westen van de stad toch gevonden. We waren er om kwart voor drie, na overigens een korte politie controle, men wilde onze paspoorten zien. De trein vertrok echter pas om 16:05, dus bij een klein kioskje in de buurt hebben we wat gedronken. Rond 15:45 zijn we naar de trein gelopen die inmiddels op het stationnetje stond. We zijn ingestapt en precies om 16:05 vertrok het stoomtreintje voor de korte rit van 15 minuten. We moesten hiervoor 26 SKK (€ 0,65) betalen. Bij het eindpunt Alpinka zijn we uitgestapt. We hadden eerst het plan om daar iets te eten en dan met de laatste trein weer terug, maar we besloten om direct terug te gaan en dan met de auto naar het restaurant te gaan zodat we zelf konden bepalen waneer we vertrokken. Dus even later namen we weer de trein terug om een kwartier later weer op het beginpunt aan te komen. Met de auto naar het eindpunt van de trein gereden en daar eerst wat gedronken. Er was ook een grote speeltuin waarin Ciska zich kon uitleven. Vervolgens hebben we bij het restaurantje wat gegeten waarna we zijn terug gereden naar ons appartement.

Ook een bijna verplicht nummer in deze streek van Slowakije is een bezoek aan het Slowaaks Paradijs en de ijsgrot van Dobšiná. De volgende dag zag het weer er veelbelovend voor een mooie wandeling in het Slowaaks Paradijs. We gingen vroeg op pad en rond tien uur waren we op de parkeerplaats bij de ijsgrot in Dobšiná. De lucht zag er hier overigens een stuk dreigender uit dan toen we weg gingen uit Vyšný Medzev. Vanaf de parkeerplaats was het nog een eind lopen naar de ingang van de grot. De route ging langs een zeer steil bospad. Het bleek dat we uiteindelijk zo'n 160 meter moesten klimmen naar een hoogte van 969 meter boven zeeniveau. Toen we bijna boven waren begon het zachtjes te regenen. En nog voor dat we goed en wel bij de kassa waren viel de regen met bakken uit de hemel. Er waren veel bezoekers en iedereen had moeite om onder het dak staan om droog te blijven. Om 11 uur ging een groep naar binnen, wij waren daar niet bij. Maar gelukkig lieten ze even later nog een grote groep naar binnen, waarschijnlijk omdat het zo hard regende. Normaal gaat er namelijk maar 1 groep per uur naar binnen. Van binnen is het werkelijk schitterend in de grot. Hier waren enorme ijsvelden en ijskolommen. Het was er alleen ook wel erg koud, net onder het vriespunt. Het enige nadeel was de gids, die gaf alleen uitleg in het Slowaaks. Het voordeel van een grote groep was dat Arjan zijn videocamera kon gebruiken. Daar moest je eigenlijk 300 SKK voor betalen en dat vonden we wat veel. Maar door de grote groep kon de gids dat niet allemaal in de gaten houden. Na ruim een half uur stonden we weer buiten, het was gelukkig gestopt met regenen en we konden droog weer naar beneden lopen. Beneden aangekomen hebben we bij het restaurant wat gedronken en gegeten en daarna zijn we weer vertrokken. Voor een wandeling door het Slowaaks Paradijs was het geen weer dus moesten we wat anders verzinnen. Bij de ijsgrot hing ook een vermelding van de aragoniet grot van Ochtiná. Omdat dat weer een grot is en dus binnen was dat een goed alternatief voor een regenachtige dag. Om 2 uur waren we bij de grot, we moesten een uur wachten voor de volgende rondleiding. We hebben in de de hal wat gedronken en wat informatie over de grot gelezen. Er zijn in de hele wereld slechts 3 aragonietgrotten bekend, het is dus een zeldzaamheid. Om drie uur konden we naar binnen, ook nu weer een gids die alleen Slowaaks sprak. Het internationaal ge-oriënteerd toerisme is hier duidelijk nog niet echt van de grond gekomen. De grot is werkelijk schitterend, het is bijna niet uit te leggen hoe zo'n aragoniet grot er uit ziet. Overal aan het plafond en de muren en in gaten hangen een soort witte spinnewebben en iets wat op een zee-anemoon of koraal lijkt. Ook is het net of er op sommige plaatsen schimmel zit. Dan zijn het weer grillige stekels die als bloemen overal hangen, het is gewoon niet te beschrijven. Zoiets moet je met eigen ogen gezien hebben. Ook hier duurde de hele rondleiding ongeveer een half uur en tegen vier uur reden we weer het terrein af. Omdat we verder geen doel meer hadden voor deze dag hebben we maar wat rond gereden door de omgeving. Het ene moment was het droog en het volgende moment viel de regen weer met bakken naar beneden met soms ook nog onweer. Rond een uur of zes waren we in Rožňava waar we in een hotel uitgebreid hebben gegeten voor het formidabele bedrag van 716 SKK (18 euro).