Op zaterdag 3 juli zijn we om zes uur vertrokken. De route ging via Hengelo, Osnabrück, Hannover, Magdeburg en Leipzig naar Dresden. Onderweg hadden we het ene moment een regenbui en even later scheen de zon weer volop, en zo ging het zo ongeveer de hele weg. Om half drie waren we bij ons hotel in Dresden, Hotel-Pension Kaden. In het hotel was verder geen personeel aanwezig, alleen de eigenaresse die ons naar onze kamer bracht. Na daar even te hebben uitgerust van de reis zijn we met de tram naar de Altstad van Dresden gegaan. Het weer was inmiddels helemaal opgeklaard, blauw bewolkte lucht met een stralend zonnetje. Rond half vier waren we in de binnenstad. Er was één of ander festival aan de gang, diverse kraampjes, muziek etc. We hebben diverse dingen in de stad bekeken, maar we zijn nergens naar binnen gegaan. Onder andere de Frauenkirche die herbouwd wordt (van de schade uit de Tweede Wereldoorlog!) en de kathedraal, de opera van Semper en de Stallhof en uiteraard het beroemdste bouwwerk van Dresden, het Zwinger. Wat opvalt de stad, is dat er momenteel veel wordt gerestaureerd. Vaak nog herstel werkzaamheden van schade uit de Tweede Wereldoorlog waar in het DDR tijdperk nooit iets aan is gedaan. Na een heerlijk diner, buiten, het was nog steeds erg mooi weer, zijn we met de tram terug gegaan naar ons hotel. Onderweg daarheen begon het weer zachtjes te regenen.

De volgende dag zijn we na het ontbijt om ongeveer 9:15 vertrokken. Het weer zag er veelbelovend uit, blauwe lucht, zonnetje en wat vriendelijke witte wolkjes. Even na 10 uur waren we bij de Duits-Poolse grens. Het oponthoud duurde gelukkig niet erg lang, binnen 10 minuten waren we op Pools grondgebied. De mooie snelweg hield al snel na de grens op en we vervolgden onze weg over lokale wegen door kleine dorpjes. Ciska zag al die oude huizen en vroeg zich af of er wel echt mensen in zulke oude huizen woonden. Na een kleine 60 km dachten we op de snelweg naar Wrocław uit te komen, dat was ook wel zo, maar er wordt nog volop gewerkt aan deze weg en voor het grootste deel is het nog een hobbelige 2 baans weg waarop je niet kan inhalen. Sommige stukken zijn echter al gereed en daar kan goed worden doorgereden. Uiteindelijk waren we om ongeveer 1 uur in Wrocław. De auto hebben we in de buurt van het centrum geparkeerd en vandaar zijn we gaan lopen. Als eerste naar het centrale plein van de stad, Rynek geheten. Dit is schitterend gerestaureerd en vol met allemaal leuke restaurantjes. Bij de tourist info hebben we een plattegrond van de stad gehaald en vervolgens zijn we naar de universiteit gelopen. Daar hebben we de Aula Leopoldina bekeken. Ook hebben we de toren beklommen van waaraf een mooi uitzicht over de stad wordt geboden. Vanaf de universiteit zijn we naar het panorama van Raclawice gelopen, dit is een groot schilderij (vergelijk met Panorama Mesdag) die de strijd bij Raclawice in 1794 uitbeeldt tussen de Russen en opstandige Polen. Gelukkig was de uitleg ook in het Nederlands middels een koptelefoon. Na afloop zijn we terug gelopen naar de auto, het was inmiddels al 5 uur geweest en het was nog meer dan 3 uur rijden naar Kalna. Vanaf Wrocław is de snelweg overigens wel helemaal gereed tot aan Gliwice en konden we dan ook behoorlijk doorrijden. Bij Gliwice stopt de snelweg en moet je weer via lokale wegen verder. Om ongeveer 20:30 kwamen we aan bij Villa Kotlina in Kalna waar we hartelijk werden begroet door de Nederlandse eigenaars Kees en Gerda. Inmiddels bestaat dit pension niet meer.

De volgende dag hadden we een mooie blauwe lucht met een stralend zonnetje, een heel verschil met de vorige dag. De ochtend hebben we door gebracht in het plaatsje Żywiec niet ver van Kalna en onder andere bekend van de bierbrouwerij waar het bekende Poolse bier met dezelfde naam wordt gebrouwen. Op woensdag is er in Żywiec een markt waar allerlei produkten worden aangeboden. Verder is er op de markt ook allerlei levende have te koop zoals kippen, biggen, kalveren, konijnen etc. Als je een klein beest koopt zoals bijvoorbeeld een konijn, krijg je die gewoon mee in een plastic zak. Op de markt zie je dan ook allerlei mensen lopende met bewegende plastic zakken en daar zit dan een konijn of een kip in. Vanaf de markt zijn we naar het centrum gereden en hebben we de belangrijkste bezienswaardigheden van Żywiec bekeken. In het park zijn we naar het kasteel gelopen, duidelijk vergane glorie die wel een restauratie kan gebruiken. In het kasteel was een tentoonstelling over spinnen en schorpioenen. Daar zijn we even doorheen gelopen. De meeste beesten zaten gelukkig in hokjes, alleen bij de ingang hadden ze een losse Tarantula spin die je eventueel mocht aaien over over je hand laten lopen. Ciska en Hilleke moesten er niets van hebben maar Arjan heeft hem nog geaaid en hem ook nog op zijn hand laten lopen. Daar moesten Ciska en Hilleke beide van griezelen. Na nog wat door het centrum te hebben gelopen en op het centrale plein een broodje te hebben gegeten zijn we terug gereden naar Kalna.

Donderdag 8 juli doen we een tweede poging om Krakau te gaan bezoeken. Het weer ziet er in ieder geval een stuk beter uit als twee dagen eerder. Een strak blauwe lucht met een stralende zon. We volgen de door Kees verstrekte toeristische routebeschrijving en na ongeveer 2 uur rijden waren we in Krakau. Als eerste zijn we naar het Rynek Główny (Marktplein) gelopen en hebben daar de Mariakerk bezocht. Een typisch voorbeeld van overdreven katholieke pracht en praal, het koor wordt beheerst door de het belangrijkste kunstwerk van de kerk: het altaarstuk van Wit Stwosz (Veit Stoss). Na bezichtiging van de kerk zijn we door de Lakenhal (Sukiennice) gelopen. Onze volgende bestemming was de in 1317 gebouwde Florianuspoort waarna we door de Florianska straat zijn terug gelopen naar het Rynek en vandaar verder naar het Wawel. Tot aan de 17e eeuw werd vanuit deze burcht het Poolse rijk bestuurd. We hebben er de kathedraal bekeken. De bouw daarvan is in 1320 gestart nadat de vorige door brand was verwoest. We hebben er de crypte bekeken en hebben ook de Zygmunttoren beklommen waar de grootste klok van Polen hangt, de Zygmont (Sigismund) klok, hij heeft een doorsnee van 2,4 meter en weegt 6 ton. Na de kathedraal zijn we naar de drakengrot onderaan de Wawel geweest. Volgens de legende woonde hier een vuurspuwende draak die iedere week een grote hoeveelheid vee gevoerd kreeg om te voorkomen dat hij mensen zou opeten. Koning Krak beloofde dat degene die de draak zou doden met zijn dochter mocht trouwen. Skuba, een arme schoenlapper, meldde zich. Hij vulde een lamsvacht met zwavel en legde dat voor de grot. De draak at het op en al snel schudde het kasteel en de stad op zijn grondvesten door het gebrul van de draak. De draak ging naar de rivier en dronk tot hij ontplofte. Daarna werd er in het kasteel een groot bruiloftsfeest gehouden voor het huwelijk van de prinses en de schoenlapper. Voor de drakengrot staat een grote bronzen draak. Vanaf het Wawel zijn we terug gelopen naar het Rynek om er te eten en vervolgens zijn we terug gereden naar Kalna.

Zaterdag 10 juli. Na het ontbijt hebben we alle spullen in de auto geladen en nadat we de rekening hadden betaald en Kees ons had gefotografeerd voor zijn electronisch gastenboek zijn we even na half tien vertrokken. Kees had voor ons een alternatieve route uitgestippeld via Zakopane. Na een mooie rit waren we rond 12 uur in Zakopane. Een drukke toeristische stad. We hebben er gelunched en daarna hebben we ons laatste Poolse geld opgemaakt. Ook Ciska heeft haar laatste Poolse geld hier opgemaakt aan een mooi houten kistje en wat kettingen en armbanden. Toen het zachtjes begon te regenen zijn we weer naar de auto gegaan om onze tocht naar Slowakije te vervolgen. Rond twee uur vertrokken we uit Zakopane en na een mooie rit, weliswaar met zo af en toe regen, waren we even later bij de Pools-Slowaakse grens. De wachttijd was ook nu niet erg lang, binnen 10 minuten waren we op Slowaaks grondgebied. De wegen zijn hier een stuk beter dan in Polen, alleen de richtingsborden zijn erg onduidelijk. Erg klein en soms zijn grote plaatsen niet aangegeven. We reden eerste door de Hoge Tatra, een mooi berggebied waar we op sommige bergen nog sneeuw zagen liggen. Na de Hoge Tatra kwamen we in wat vlakker gebied, maar na korte tijd waren we weer omringd door de heuvels en bergen van het Slowaaks Paradijs. Zo slingerden we ons door de Slowaakse natuur. Na een rit richting het zuiden vervolgden we onze weg naar het oosten richting Košice via snelweg 50 (E571). Deze weg is erg rustig en niet erg bochtig, dus hier konden we eindelijk weer eens doorrijden. We reden nu vlak langs de grens met Hongarije. Bij Moldava gingen we van de grote weg af richting Jasov en Medzev. In de laatste plaats zagen we een flappentapper en daar heeft Hilleke onze eerste Slowaakse kronen gehaald. Daarna was het nog maar een kort stukje rijden naar Vyšný Medzev naar ons appartement in een verbouwde boerderij. We werden hartelijk onthaald door Jana en Harrie. Harrie heeft ons het een en ander over de omgeving verteld en wat er te doen is. Daarna hebben we ons in ons appartement geïnstalleerd. Een mooi 2 kamer appartement op de eerste verdieping. Vervolgens beneden wat gegeten en de mogelijkheden voor de komende dagen met Harrie doorgesproken.

Een bezoek aan het Spišský Hrad kan niet worden overgeslagen als je in Slowakije bent. Spišský Hrad is de grootste kasteelruïne van Europe. Via bochtige binnendoor weggetjes zijn we in een kleine twee uur naar het kasteel gereden. Onderweg daarheen zei Ciska steeds dat ze buikpijn had en even daarna dat ze moest overgeven. We hebben haar de speciale overgeefhanddoek gegeven (ervaring) en bij de eerste mogelijkheid zijn we gestopt. Terwijl we haar uit de auto sleurden begon ze direct met overgeven, gelukkig alles in de handdoek en niet in de auto. Toen ze zich weer wat beter voelde zijn we verder gereden. Bij aankomst op het parkeerterrein van het kasteel moest ze nog een keer overgeven. Vervolgens moesten we behoorlijk klimmen om bij het kasteel te komen. Na een forse klim van zo'n 20, 30 minuten waren we eindelijk boven. Het is een bijzonder groot en indrukwekkende ruïne, het oorspronkelijke kasteel is in 1720 afgebrand. We hebben er een paar uur rondgelopen om het gehele complex en het museum te bekijken. Na afloop van ons bezoek hebben we nog wat gegeten en vervolgens zijn we via Presov en Košice terug gereden naar ons appartement. We wilden ook nog naar de grotten in Jasov, vlakbij Medzev, maar die waren al gesloten en omdat we om 6 uur terug moesten zijn voor het kampvuur zijn we direct doorgegaan naar Vyšný Medzev. 's Avonds was er kampvuur waar we door Jana bereidde zuurkoolsoep kregen, een Slowaakse specialiteit, alsmede een aantal andere Slowaakse gerechten. Op de camping die bij het complex hoort, stonden nog meer Nederlanders en zij waren ook allemaal bij het kampvuur de maaltijd aanwezig. Terwijl we aan het eten waren begon het te regenen, dus zijn we snel op het net nieuwe overdekt terras gaan zitten waar we nog een gezellige avond hebben gehad met Harrie, Jana en de anderen.

Na de lunch zijn we naar het plaatsje Zádiel gereden waar we wandeling gedaan hebben in Zádielska Dolina, de kloof van Zádiel. Het weer was gelukkig helemaal opgeknapt, geen spoortje van regen of donkere lucht te bekennen. We hebben een schitterende wandeling door de kloof van 3,5 km gemaakt, tussen hoog oprijzende rotswanden en langs een liefelijk ruisend beekje, naar een restaurant. Dit restaurant is een typisch voorbeeld van vergane Oostblok glorie. Een betonnen blokkendoos zonder ramen en een paar stalen deuren. Hij was ook gesloten, dus op een bankje hebben we onze appels gegeten. Uiteindelijk bleek er toch iemand aanwezig en hebben we wat drinken en wat te knabbelen gekocht. Daarna zijn Ciska en Arjan nog verder naar boven geklommen, de rotsen op. Hilleke is niet verder meegegaan omdat het een behoorlijke klim was en ze last had van haar blaren die ze had overgehouden van het vele klimmen de vorige dagen. Na een inspannende klim van een half uur waren we boven. Ciska moest onderweg diverse malen even uitrusten op een steen, maar voor een meisje van vijf jaar een hele prestatie. Eenmaal boven was het uitzicht over de omgeving schitterend, tot ver in Hongarije konden we kijken. Na een kwartiertje genieten en uitrusten zijn we weer terug gelopen. De terug weg ging aanmerkelijk sneller. Hilleke heeft onderwijl van de eekhoorns en het mooie weer genoten. Terug bij Hilleke moesten we nog de 3,5 km terug lopen naar de auto. Onderweg daarheen hoorden we een brommer o.i.d. aankomen en direct daarna een klap en toen niets meer. We zagen vervolgens 2 mannen uit de berm kruipen. Daar aangekomen bleek dat ze met hun oude Jawa motor van het talud waren afgereden en 2 meter lager in de struiken waren terecht gekomen. In het Slowaaks vroegen ze Arjan te helpen hun motor weer op de weg te helpen, onderwijl mochten Hilleke en Ciska op hun konijn passen dat ze in een boodschappentas vervoerden. Ze waren bang dat het anders zou ontsnappen, het konijn was waarschijnlijk hun avondeten. Met veel moeite hebben we uiteindelijk de motor weer op de weg weten te duwen. Eén van de twee mannen was in de modder nog aan het zoeken naar gereedschap wat tijdens de val uit zijn jaszak was gevallen, een aantal steeksleutels, schroevedraaiers en een reserve bougie voor de motor. Eenmaal op de weg kregen ze de motor wel weer aan de praat, maar hij had geen trekkracht meer en kon de berg niet meer opkomen zonder af te slaan. Na ons hartelijk te hebben bedankt en nadat Ciska het konijn nog had geaaid zijn we verder gegaan. Terug bij de auto zijn we vertrokken richting een wegrestaurant. Daar hebben we vis gegeten, helaas niet zo lekker als die we eerder in Polen hadden gegeten. Het was ook maar een aftands restaurant wat er van binnen niet erg uitnodigend uitzag. Na de dure vis (meer dan 900 SKK in totaal) zijn we terug gegaan naar ons appartement.

De volgende dag zijn we vroeg opgestaan, we moesten namelijk om 10 uur uit onze bungalow zijn. Na het ontbijt, heerlijk op ons terras, hebben we de boel ingepakt. Toen herinnerde Hilleke zich ook opeens waar ze de sleutel had gelaten, in haar vest. Toen we gisteren vertrokken had ze eerst haar vest aangehad. Daar bleek de sleutel gelukkig in te zitten. Dat scheelt ons ieder geval weer de borg van 500 SKK. Na te hebben uitgecheckt zijn we eerst naar Pezinok gereden, een plaatsje ten noorden van Bratislava waar we op zoek zijn gegaan naar de Tourist Info. Dat koste overigens wel wat moeite om die te vinden. De parkeerwacht kon het ons niet vertellen, uiteindelijk bleek dat we er minder dan 100 meter bij vandaan stonden. Daar hadden ze een map met adressen van hotels, pensions, etc. in de omgeving. We hebben het doorgebladerd en zagen een hotel met chaletjes erbij die er wel leuk uitzagen. De dame van de Tourist Info heeft voor ons gebeld en gereserveerd. Ook hebben we nog een kaart van de omgeving meegenomen met een wijnroute. We zitten namelijk midden in een groot wijngebied ten noorden van de hoofdstad en ten oosten van de Kleine Karpaten. Voordat we naar het hotel zijn gegaan hebben we eerst nog wat rondgelopen door Pezinok. Daar ben je in een anderhalf uur ook wel uitgekeken. Het hotel hadden we snel gevonden, het is in het plaatsje Svätý Jur net ten zuiden van Pezinok en het hotel heet Horský-Hotel Eva. De dame in de receptie sprak alleen Slowaaks, geen Engels of Duits, dus de communicatie ging wat stroef. We moesten 2000 SKK voor 2 nachten betalen en vervolgens ging ze ons voor naar een hotelkamer. Dat was niet de bedoeling. Het bleek dat de Tourist Info voor ons een hotelkamer had gereserveerd. Met handen en voeten maakten we haar duidelijk dat we een chaletje wilden. Uiteindelijk begreep ze het en belde ze iemand anders, de receptie van de chaletjes. Die belde even later terug dat er wat vrij was. Wij gingen erheen, ze liggen achter het hotel. De dame daar sprak wederom alleen Slowaaks en met moeite konden we haar duidelijk maken dat we een chaletje wilden. Ze ging ons voor een donkere trap op, onderwijl wees ze ons nog de badkamer en het toilet. Bovenaan de trap kwamen we in een klein donker kamertje met 3 smerige bedden. Dat was niet de bedoeling. Het bleek dat er 2 chaletjes waren met een aantal kleine kamertjes waar je er een van kon huren. We hebben dat maar niet gedaan. We zijn terug gegaan naar het hotel en hebben daar alsnog de kamer genomen. We hadden geen zin om nog naar iets anders te gaan zoeken. Na ons in de kamer te hebben geïnstalleerd, die er overigens keurig netjes uitzag en ook behoorlijk ruim was, zijn we vertrokken om het wijngebied te verkennen. Onderweg op diverse plaatsen gestopt om onze dorst te lessen, het was opnieuw erg warm. Op onze rondrit kwamen we ook langs kasteel Čeverný Kameň waar we zijn gestopt. Daar hebben we eerst wat gegeten en gedronken en daarna heeft Ciska er een stukje op een pony gereden. Vervolgens zijn we richting het kasteel gelopen, onderweg zagen we dat er om 16:15 een roofvogelshow zou worden gegeven. Dat leek ons wel leuk, maar dat duurde nog een half uur en we besloten om eerst het voorplein van het kasteel te bekijken, dat was nog gratis. Daar zagen we ook een kleine vinotheek waar we binnen zijn gelopen. We hebben we wat wijn geproefd en uiteindelijk zijn we met 6 flessen wijn + 1 gratis naar buiten gelopen. Na de flessen in de auto te hebben gezet zijn we naar de roofvogelshow gegaan, het was inmiddels ook al bijna 16:15. Er werden diverse grote roofvogels getoond die soms laag over het publiek vlogen, soms zo laag, dat je ze voelde en moest duiken. Een aantal werden er zelfs vanaf het kasteel losgelaten. De vogels die we hebben gezien waren o.a. een Oehoe, diverse raven en kraaien, een buizerd, een valk, een steppearend en een steenarend. Na afloop zijn we langs nog meer vogels gelopen die daar waren opgesteld. Ciska heeft nog met een zware Oehoe (bijna half zo groot als zij zelf) op haar arm gestaan voor een foto. Ze vond hem wel erg zwaar, de jongen van de show moest haar arm ondersteunen. Dat durfde ze wel, en een kleine Tarantula spin, destijds in Żywiec, vondt ze maar niets. Het kasteel hebben we uiteindelijk maar gelaten en we zijn naar Trnava gereden om wat te gaan eten. We hadden deze wat grotere stad gekozen omdat ze daar waarschijnlijk wel Duits of Engels spreken en niet alleen een menukaart in het Slowaaks hebben. Je hebt dan toch echt niets aan je hoe-en-wat boekje, het meeste staat er toch niet in. Na heerlijk te hebben gegeten zijn we terug gegaan naar ons hotel.

De volgende dag zijn Hilleke en Ciska inkopen gaan doen en is Arjan naar het internetcafé gegaan om een overnachtingsplaats voor de komende nacht(en) te zoeken. Maar het internetcafé ging pas om 10 uur open en hij moest nog een half uur wachten. Nadat het was geopend hadden we snel een aantal overnachtings adressen gevonden. Terwijl Arjan nog verder zocht naar meer adressen is Hilleke alvast een aantal gaan bellen. Even later kwam ze terug met de mededeling dat ze een cottage had geregeld op camping Dolce Vita in Oblanov Dolce bij Trutnov, in de buurt van de grens met Polen. Daarna hebben we de sleutel van het hotel en de parkeerkaart ingeleverd en zijn we vertrokken uit Kromĕříž. In de het artikel in het blad Reizen van de ANWB hadden we gelezen over de steden Olomouc en Litomyšl. Daar zijn ook nog een aantal mooie pleinen die we met een kort bezoekje willen vereren. Net na het middaguur waren we in Olomouc. Na de auto te hebben geparkeerd zijn we naar het plein gelopen waar we op een terrasje naast het astronomisch uurwerk uit de 15e eeuw wat hebben gedronken. Het astronomisch uurwerk is werkelijk schitterend. In de stad zijn diverse fonteinen. Eén ervan staat op het Horní Námĕstí, het grote centrale plein van de stad. Terwijl Hilleke naar het postkantoor ging om postzegels te kopen zijn Ciska en Arjan naar die fontein gelopen. Deze fontein heeft o.a. wat dolfijnen en andere dieren. Kinderen konden door deze fontein lopen, na wat aandringen heeft Ciska ook haar schoenen uit gedaan en heeft ze door het koele water gelopen. Op een gegeven moment gleed ze een beetje uit met als resultaat een natte broek, toen was het voor haar ook meteen afgelopen met de fontein. Vervolgens hebben we nog wat door het centrum van Olomouc gelopen alvorens we terug gingen naar de auto op weg naar de volgende stad, Litomyšl.

Na een nacht met wat regen zijn we gaan ontbijten in het restaurant waarna we naar de dichtstbijzijnde grote plaats, Trutnov, zijn gereden. Onderweg daarheen zijn we langs een grote supermarkt gereden waar we een koelkastje hebben gekocht voor zowel 12V in de auto als 220V in het huisje. In Trutnov hebben we de auto nabij het centrum geparkeerd en zijn we naar de Tourist Info gelopen voor wat extra info over de stad en de directe omgeving. Na wat te hebben gedronken hebben we het centrale plein bekeken. Dat is toch wel leuk van alle plaatsen hier, dat ze zo'n centraal plein hebben met winkels en restaurants eromheen, een fontein, bankjes etc. Het is wel erg gezellig. De een is weliswaar mooier en/of groter dan de ander, maar in de meeste plaatsen vind je wel zoiets. Die van Trutnov is niet bijzonder groot en ook niet bijzonder mooi, maar er zijn toch wel een aantal bijzondere gevels te zien rondom het plein. Omdat Hilleke om drie uur de wasmachine had gereserveerd op de camping zijn we om half drie terug gegaan. Daar heeft Hilleke de was in de machine gestopt terwijl Arjan de kapotte koplamp van de auto heeft vervangen. Daarna zijn we met Ciska naar het meer bij de camping gelopen om te zwemmen. Het water was niet al te schoon, maar Ciska had het in het water erg naar haar zin, evenals in de bij het meer gelegen speeltuin. Nadat Hilleke nog een 2e was had gedaan en die buiten op een aantal lijnen had opgehangen om te drogen zijn we weer naar Trutnov gereden om te gaan eten. Bij een restaurant aan het plein hebben we heerlijk gegeten. Na het eten weer terug naar ons hutje waar we om een uur of 10 aankwamen en we Ciska gelijk naar bed hebben gedaan. Voor de zoveelste avond op rij is het weer laat geworden voor haar.

De volgende dag zijn we na het ontbijt vertrokken richting Kasteel Karlstein, niet ver van Beroun, te bekijken. Via een bochtige weg door de bergen kwamen we op de parkeerplaats bij het kasteel. We mochten niet helemaal tot aan het kasteel rijden en vanaf het parkeerterrein was het volgens een bordje nog een lange en soms steile weg. Je kon echter ook met een taxibusje of een paardenkoets, dat eerste leek Hilleke wel wat, dat tweede was meer iets voor Ciska. Bij navraag bij de parkeerwachter over wanneer de taxi ging bleek dat het kasteel was gesloten. Ja het is tenslotte maandag en dan zijn de meeste musea en dergelijke gesloten. Maar volgens een aantal Belgen die juist terug kwamen was het wel de moeite waarde om het dorp in te lopen en het kasteel vanaf daar te aanschouwen en dat was ook niet zo ver en niet zo steil. Na een stukje lopen zagen we de schitterende burcht al boven het dorp uittorenen. Het ziet er werkelijk uit als een sprookjeskasteel. De meeste souvenierwinkels in het dorpje zijn overigens wel open op maandag. Ook hier weer veel winkels met Boheems kristal en glaswerk. Erg mooi, maar sommige dingen zijn zo groot of fragiel dat we betwijfelen of we ze heel thuis zullen krijgen. We kopen alleen dingen die klein zijn of erg goed verpakt. Na het kasteel van onderen te hebben bekeken hebben we nog wat gedronken. In een winkeltje nog wat glaswerk gekocht en vervolgens zijn we naar Mariánské Láznĕ gereden. Mariánské Láznĕ is bekend om al zijn kuuroorden, er zijn in de stad en omgeving vele minerale bronnen die een heilzame werking zouden hebben. Na de Tourist Info te hebben bezocht en daar ook wat te hebben gegeten zijn we een stuk verder de stad ingereden. Het is overigens een hopeloze stad om te rijden, veel eenrichtingsverkeer of straten waar je alleen met speciale toestemming in mag. Je hebt dus wel een plattegrond nodig om van A naar B te komen. Na de auto te hebben geparkeerd zijn we naar de Maxim Gorki Colonnade gelopen. In de stromende regen, de lucht zag de hele dag al grijs en bewolkt, en tijdens de reis hierheen ook al regen gehad, maar op het moment dat we uitstapten begon het pas echt te gieten. Toch wel raar weer in dit land, de ene dag mooi weer, de volgende regen, dan weer volop zon, weer regen, etc. We zijn even door de Colonnade gelopen en hebben wat water van een aantal bronnen geproefd. Het meeste was overigens niet erg lekker. Wat wel opvalt als je hier loopt is dat wij de gemiddelde leeftijd van de bezoekers aan deze plaats behoorlijk naar beneden halen, het zijn hoofdzakelijk ouderen die deze plaats bezoeken. Zij hebben waarschijnlijk het meeste behoefte aan een kuur met heilzaam water, alhoewel de reclameposters alleen mooie jonge vrouwen in een bad laten zien. Omdat het zo regende hadden we weinig behoefte aan verdere bezichtiging van deze plaats en zijn we op zoek gegaan naar een internet café. Het bleek dat we de auto naast een andere Tourist Info hadden geparkeerd met internet PCs. Terwijl Arjan zich daarmee bezig hield heeft Hilleke onderdak voor de komende twee nachten georganiseerd. We overnachten in een hotel op een heuvel net buiten de stad, hotel Panorama. Nadat Arjan klaar was zijn we op zoek gegaan naar het hotel, via een bochtige weg de heuvel op kwamen we bij het hotel aan. De eerste indruk was er één van: "Bij wat voor vervallen zooitje zijn we nu weer terecht gekomen?". Maar toen we binnenstapten zag de lobby er al een stuk beter uit. Een dame ging ons voor naar onze kamer, toen we de lobby uit waren straalde de triestheid van vervallen grandeur ons alweer tegemoet. Trappen die vertelden van betere tijden en nog mooie glas in lood ramen. We liepen over armoedige vloerbedekking door hoge treurige gangen. De dame vertelde ons dat we de enige gasten waren in het hele hotel. Het hotel wordt trouwens wel gerenoveerd, onze kamer was namelijk wel ok, voorzien van een nieuw toilet en badkamer. Het hotel is één van de oudste hotels van Mariánské Láznĕ, geopend in 1872. In zijn gloriedagen was het ongetwijfeld een voor die tijd zeer luxe hotel geweest, dat kon je aan alles zien. Maar tijdens het communisme was het waarschijnlijk geheel verwaarloosd en nu wordt het weer in oude luister met moderne luxe hersteld. Wellicht behoort dit hotel over een paar jaar tot de beste in deze plaats en moet je voor een kamer veel meer betalen dan wij. Na de bagage naar boven te hebben gesjouwd, er is geen lift, hebben we even op de kamer uitgerust en vervolgens zijn we terug gereden naar de stad om te gaan eten.

Na wederom een zeer overvloedig ontbijt buffet in ons privé hotel hebben we de auto ingepakt en zijn we vertrokken richting Duitsland. De grenspassage van Tsjechië naar Duitsland ging wel zeer voorspoedig, ze waren geen eens geïnteresseerd in onze paspoorten, we konden direct doorrijden. We hadden gedacht nu in één ruk over de autobahn te kunnen doorrijden naar Nürnberg. Maar helaas, de snelweg (A6) vanaf de grens tot aan Nürnberg is nog in aanbouw. Dus een groot deel gaat nog over 2-baans wegen waarbij je je weer in één van de voorgaande landen waant als je achter een vrachwagen terecht komt. Na nog een lunchstop bij een benzinestation waren we rond een uur of drie in de buurt van Nürnberg. Het kostte moeite om de camping, Knaus Campingpark, te vinden, we wisten alleen waar het ongeveer zou moeten en we hadden ook geen adres of telefoonnummer bij ons. Maar gelukkig zagen we op een bepaald moment een bordje met verwijzing naar een camping staan, we hoopten maar dat dat onze camping zou zijn, er stond geen naam bij. Uiteindelijk bleek dat inderdaad onze camping te zijn. Daar aangekomen vroegen we ons af of de reservering wel in orde zou zijn, onze fax was niet aangekomen en Hilleke had alleen een telefonische bevestiging gekregen. Maar we bleken in het systeem aanwezig te zijn, dus er was een huur caravan voor ons beschikbaar. De dame van de receptie bracht ons erheen. Het is een gewone toercaravan met een voortent. Helaas zonder eigen toilet en douche. Ook op deze camping staan weer veel Nederlanders. Het is duidelijk dat veel Nederlanders hier komen voor het Playmobil Funpark, in de loop van de middag zien we diverse mensen met Playmobil tassen lopen. Ook onze Nederlandse buren komen thuis met een paar van die tassen. Ze hebben een zoon, Daniël, van zeven en die heeft wat Playmobil gekocht. Ciska heeft de rest van de middag met Daniël en zijn Playmobil gespeeld. Omdat we nu weer op een camping zijn en zelf kookgelegenheid hebben heeft Hilleke weer een keer gekookt, de tweede keer deze vakantie.

De volgende dag zijn we na het ontbijt vertrokken naar het Playmobil Funpark in Zirndorf aan de westkant van de stad, zo'n 20 km rijden vanaf de camping. Daar aangekomen kwam Hilleke er achter dat ze haar tas met portemonnaie in de caravan had laten liggen. Gelukkig had Arjan nog wat euros in zijn portemonnaie en konden we in ieder geval het park in en de parkeergarage betalen. Zowel de entree als het parkeren zijn erg goedkoop, de entree is € 5,50 pp, ook voor kinderen en parkeren is € 1,- voor de hele dag. Ook eten in het park is erg goedkoop, met z'n drieën kun je voor minder dan € 10,- eten. Ze gaan er waarschijnlijk van uit dat je al je geld vervolgens in de Playmobil winkel in het park gaat uitgeven. Toen we binnen waren is Hilleke vervolgens terug gereden naar Zirndorf om met Arjans pinpas geld op te nemen. Het Playmobil park is een soort attractiepark met bijvoorbeeld piraten, indianen, een Maya tempel, een boerderij, etc. Overal staan Playmobil figuren of dieren in een grote uitvoering. Er zijn ook veel attracties met water en omdat we voor Ciska geen zwemkleding en handdoek hadden meegenomen kon ze in de meeste niet verder dan tot aan haar knieën. Er is ook een gebouw waar de kinderen met Playmobil kunnen spelen, veel van de grote dozen, zoals bijv. de dierentuin of de ark van Noach, staan uitgestald en liggen klaar om mee te spelen. Ook treinen, huizen etc. Overal kunnen de kinderen naar hartelust mee spelen. Dit is binnen, dus als het slecht weer is kunnen de kinderen ook binnen spelen. Slecht weer is het voor ons vandaag in ieder geval niet, een strak blauwe hemel met wat kleine wolkjes. In de zon is het ook erg warm om te lopen en we zoeken voortdurend de schaduw op. Verder is er ook een overdekt activiteiten centrum waar kinderen kunnen klauteren en klimmen, dit is nog in aanbouw, een gedeelte is echter al geopend. Ook ideaal dus bij slecht weer. Het park is echt ingericht voor kinderen, voor volwassenen is er weinig te beleven, anders dan meespelen met de kinderen. Rond een uur of drie zijn we richting de winkel gelopen, Ciska had al wat dingen uitgezocht die ze wilde kopen. Uiteindelijk heeft ze van haar eigen geld twee giraffen, een babygiraffe, een ooievaarvijver en een dolfijn gekocht. Van ons heeft ze nog wat andere dingen gekregen zoals een krokodillenvijver, een pandaparadijs, paard met koets, dierenauto met kangeroe en nog wat kleine dingen. De dierentuin hebben we niet gekocht, een erg grote doos om mee naar huis te nemen en er zitten naar verhouding weinig dieren bij. Nu met al die kleine dozen heeft ze meer dieren. De Playmobil is hier trouwens stukken goedkoper dan in Nederland, de dierentuin kost in Nederland € 119,- en hier € 85,-. Ook de kleine doosjes zijn hier veel goedkoper dan bij ons. Na te hebben afgerekend hebben we het park verlaten en met een stop bij de supermarkt voor inkopen voor het avondeten en ontbijt zijn we terug gegaan naar de camping. Daar heeft Ciska samen met Daniël de rest van de middag en avond met de Playmobil gespeeld.